Muzikale troost in een assieraad

Dit september 2018 zakte Jan tijdens een wandeling op straat in elkaar, zomaar ineens, en hij overleed. Marrije heeft het niet graag over dit moment, wat haar leven zo ingrijpend heeft veranderd. Liever vertelt ze over wie Jan was, de liefde van haar leven, wat ze voor hem voelt en de troost die ze vindt in het sieraad dat ze als teken voor hun liefde bij ons liet maken. 

Hem dichtbij me willen dragen 

“Jan is gecremeerd en vooraf dacht ik dat ik hem wilde uitstrooien in de natuur, zodat hij op die manier altijd om me heen zou zijn. Achteraf is dat een heel abstract gevoel. Sinds ik de urn heb opgehaald, staat hij bij mij thuis. Ik had me vooraf niet gerealiseerd hoe fijn ik het vind om de as van Jan toch bij me te hebben. Langzamerhand ontstond het idee om hem altijd, ook buiten de deur, dichtbij me te hebben door zijn as te verwerken in een gedenksieraad."

Als ik het doe, doe ik het goed 

Ik wilde een goede, betrouwbare goudsmid maar vooral ook een warm iemand met een goed luisterend oor. Zo kwam ik bij Sieraad Laten Maken terecht. Daar doen ze het precies zoals ik het me had voorgesteld. Ze snappen dat niet alleen het eindresultaat belangrijk is voor mensen, zeker bij herinneringssieraden, maar ook het hele proces daar naartoe. Na wat Googlen ben ik op een ontwerp gekomen met twee cirkels en met dat het idee ben ik het gesprek aangegaan. 

Een strak ontwerp zonder poespas 

Eenmaal met Marijke om tafel vertelde ik mijn verhaal en waar ik naar op zoek was. Ik weet niet of het altijd zo gaat, maar ik ervaarde het ontwerpproces als een heel mooi samenspel tussen mij en Marijke. Mijn wensen en haar vakkennis, empathie en creatieve geest. Later gaf ze de afwerking en de uiteindelijke productie van het ontwerp over aan haar collega-goudsmid Sue, die eigenlijk precies op dezelfde fijne wijze werkt. Het is uiteindelijk geen ingewikkeld ontwerp geworden, zoals je ook aan mijn interieur kunt zien houd ik van strak. Het heeft me wel verbaast hoeveel keuzes er nog gemaakt moeten worden, ook bij een relatief simpel ontwerp: mat, glanzend, strak, afgerond, kleur, hanger-oogje, een stijve of soepele ketting en ga zo maar door. Zelfs toen ik dacht dat we alles besproken hadden, ben ik toch nog langsgegaan om een paar keuzes te veranderen. Dit soort sieraden zijn echt kleine kunstwerkjes waar je eigenlijk oneindig aan kunt blijven schaven. 

While my guitar gently weeps 

“Marijke opperde in ons eerste gesprek om het ontwerp met twee cirkels, die ik op internet had gevonden, naar elkaar toe te laten lopen als twee levens die samenkomen. Dat sprak me enorm aan. De diamant is een verwijzing naar onze trouwringen. Ook kwamen we al vrij snel uit op vijf strepen aan de onderzijde van de hanger: gitaarsnaren en een aangepaste muziekbalk. De zwarte diamanten op de snaren vormen een fragment van het nummer While my guitar gently weeps; één van de meest favoriete nummers van Jan. Hoewel hij zelf geen gitaar kon spelen, en ook geen muzieknoten kon lezen, hield hij enorm van gitaarmuziek. Hij was zelfs adviseur van de Haarlemse bluesband John the Revelator . Er ging geen CD bij hen de deur uit voordat Jan er naar geluisterd had. Ook maakte hij voor een select groepje vrienden zelf CD’s met gitaarmuziek, die hij While their guitars gently wheep noemde, naar het originele nummer van The Beatles. Als er dus een link met muziek verwerkt zou worden in het sieraad, dan was het voor mij wel duidelijk welk nummer we daarvoor zouden gebruiken. 

Vergeet de achterkant niet 

De achterkant van de hanger is gevuld met hars in de kleur brandweerrood. Rood omdat ik van primaire kleuren hou. Maar vooral ook omdat het de kleur van de liefde is. Om de juiste kleur te krijgen heeft Sue nog aardig wat tests moeten doen. Eerst was het een soort roze, maar uiteindelijk ontstond de juiste kleur. De as ligt onzichtbaar onder het hars aan de achterkant van de hanger.”

Hele fijne reacties 

Marrije krijgt vaak goede reacties van mensen. Het is een opvallend sieraad, niet zozeer bombastisch, maar omdat het anders is. Vaak als ik zie dat mensen ernaar kijken, vertel ik ze toch maar gewoon het hele achterliggende verhaal. Marije was nooit zo'n prater, maar het voelt goed om erover te praten. "Ik merk dat negatieve gedachten nog vaak overheersen, maar ik realiseer me ook dat ik dankbaar ben dat ik hem heb leren kennen. We hebben elkaar tijdens een bedrijfsuitje ontmoet in Parijs, de stad van de liefde. Het was liefde op het eerste gezicht. En zo heftig als het begon, zo eindigde het ook. Dit was niet de bedoeling, we hadden nog zoveel plannen. De liefde was zo groot, zo verdrietig dat dit zo gelopen is. Een sieraad brengt hem niet terug, maar biedt wel een stukje troost. Jan is in gedachte altijd bij me, en het feit dat deze hanger met zijn as erin zo tastbaar is, geeft mij een heel fijn gevoel.”

Het handgemaakte, persoonlijke sieraad van Marrije staat bol van de symboliek en reflecteert prefect haar relatie met Jan, de overleden grote liefde van haar leven.