Traan van paard: afscheid nemen

In 2010 ben ik in contact met een collega-goudsmid via Twitter: "Er is een paard overleden, zijn eigenaresse heeft een traan kunnen opvangen van het door haar zo geliefde dier. Zou jij weten hoe je dit kan verwerken tot een sieraad?" Op dat moment was ik aan het experimenteren met hars om as te verwerken in een sieraad. Zou dat een optie zijn? Ik neem contact op met mevrouw en geef aan dat ik zeker weet dat ik iets voor haar kan betekenen. Op dat moment besef ik nog niet hoe speciaal dit is.

Soms zit er meer achter dan je denkt 

Wij maken een afspraak in de winkel en gelukkig, de klik is er. Die klik waarmee je de ander begrijpt en allebei voelt dat je samen tot een mooi sieraadontwerp gaat komen. In eerste instantie denk ik dat het een gedenksieraad is voor het overleden paard. Maar er blijkt meer achter te zitten. Mevrouw is dierenarts en haar paard heeft haar op verschillende manieren geholpen bij herstel van ándere dieren. Deze traan betekent dus meer dan alleen het afscheid van haar paard. Wow, er kan zoveel goede energie meekomen bij een nieuw sieraad.

Afstand nemen om goed te kunnen voelen 

Ik vind het een mooi verhaal en wij bespreken wat voor sieraad het gaat worden. Er worden tekeningen voor een hanger gemaakt, maar na een tijdje blijkt dat het toch een ring te moeten worden. Een tijdlang gebeurd er niet zoveel met deze opdracht. Mevrouw heeft geen haast, ze laat de energie van het paard zijn werk doen. En ondertussen zijn wij op zoek naar iemand die het glas, waarin we de traan gaan plaatsen, kan leveren. Dit glas moet natuurlijk een specifieke, kleine afmeting hebben en ook de glasblazer neemt daar zijn tijd voor. Mevrouw vond het prettig dat het hele proces wat langer duurde; ze leunde nog erg veel op het paard en met het verstrijken van de tijd kon ze er iets meer afstand van nemen. Daarbij voelde ze echter nog steeds de kracht en de energie van de traan, en ze wist dat die haar gingen helpen. 

Een best ingewikkelde opdracht 

Na een lange tijd neemt mevrouw contact met ons op om toch nog eens om tafel te gaan zitten. Het wordt tóch geen ring, maar een pendel, een soort hanger die ze niet alleen zelf kan dragen maar waar ze ook andere ideeen bij heeft om de energie van het paard te kunnen gebruiken. Er gaat weer wat tijd overheen en we zijn er volop mee bezig. De glasblazer levert meerdere glaasjes, in verschillende vormen, maten en diktes. Ook zijn wij in het atelier op zoek naar een hele harde en stevige lijmsoort, die goud en glas met elkaar kan verbinden want UV-lijm werkt niet. Net als we lekker bezig zijn, breekt het glaasje. En tot overmaat van ramp kan deze glasblazer geen nieuw glaasje leveren. Het heeft allemaal heel wat voeten in de aarde, maar we komen er wel. 

De positieve, bijzondere energie van het paard 

Terwijl we hiermee bezig zijn begint er bij mij persoonlijk wat te veranderen. Na heel wat jaren 100% voor de zaak te zijn gegaan, voel ik de drang om meer balans te vinden tussen mijn werk als goudsmid en mijn privé leven als vrouw. En spontaan ontmoet ik een hele leuke man! Het is voor ons twee direct duidelijk, we vinden elkaar leuk en trekken elkaar aan. Onze wensen liggen heel dicht bij elkaar en er ontstaat in rap tempo een mooie relatie. Een jaar later raak ik zwanger van ons eerste kind, een dochter. Een half jaar na haar geboorte, raak ik wederom zwanger. En op het moment dat ik dit blog schrijf ben ik daarmee onderweg.

Sinds de traan van het paard bij ons aanwezig is, lijk ik een bepaalde balans te kunnen vinden. Echt! En nu is de hanger klaar. Een hanger van een traan gemaakt. Een traan van een bijzonder dier, dat zoveel anderen geholpen heeft.  Ook mij, ik voel gewoon dat dat zo is. Straks wordt de hanger opgehaald en het voelt als een soort afscheid nemen. Afscheid van een beschermende energie, een energie die mij heeft geholpen om dichter bij mijn diepste wensen te komen. Dank je wel lief paard. 

Marijke